Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Comprehensum, quod cognitum non habet? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Duo Reges: constructio interrete. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego;

Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? An hoc usque quaque, aliter in vita? Non igitur bene. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Urgent tamen et nihil remittunt.

Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset.

Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Itaque contra est, ac dicitis; Tamen a proposito, inquam, aberramus. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Inquit, dasne adolescenti veniam? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Et si in ipsa gubernatione neglegentia est navis eversa, maius est peccatum in auro quam in palea. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit;

Que Manilium, ab iisque M. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Sed ego in hoc resisto; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit;

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Eadem nunc mea adversum te oratio est.